Archiwa tagu: stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane i taksyfolina

Przypadek medyczny-stwardnienie rozsiane u młodej dziewczyny

Stwardnienie rozsiane i zastosowanie  taksyfoliny

W swoim środowisku spotkałem się z przypadkiem 25 letniej dziewczyny, u której zdiagnozowano stwardnienie rozsiane. Chciałbym je omówić w kontekście zastosowania taksyfoliny przez okres 2 miesięcy.

Stwardnienie rozsiane w jej przypadku pokazało dość nieoczywiste objawy a zarazem dość spore spustoszenie w organizmie. Zaczęło się od silnych bólów głowy, nagłe pogorszenie wzroku, przede wszystkim pogorszenie ostrości widzenia oraz zaburzenie percepcji kolorów i kształtów (obecnie lewe oko około 70% niedowładu). Pacjentka trafiła początkowo na konsultacje do okulisty ponieważ miała problemy ze wzrokiem. Lekarz przepisał krople i odesłał do domu. Niestety nie było poprawy w związku z czym udała się do innego specjalisty, który po omówieniu przebiegu schorzenia skierował natychmiast do szpitala na oddział neurologiczny. Podczas tygodniowego pobytu zrobiono pacjentce szereg badań w tym rezonans magnetyczny (który wykazał znaczne obszary ze zmianami), badanie płynu mózgowo-rdzeniowego z szyjnego odcinka kręgosłupa, sprawdzono czy wystąpiły choroby naczyń mózgowych w tym udar mózgu.

Po wnikliwych badaniach została postawiona diagnoza- stwardnienie rozsiane. Dodam, że przeprowadzono w rodzinie wywiad, który miał rozpoznać genetyczne uwarunkowania tej choroby. Czynnik genetyczny został wykluczony.

Leczenie

Zaproponowano leczenie sterydami, które w nieznacznym stopniu poprawiły wzrok. Z uwagi na młody wiek oraz wstępne stadium choroby zostało wdrożone leczenie polegające na suplementowaniu witaminy D, sterydy (tylko do stosowania okresowego podczas „rzutów stwardnienia rozsianego”), magnez. Zostało również zarządzone przez lekarza badania kontrolne wraz z obserwacją.

Po analizie przebiegu choroby zostały dostrzeżone dodatkowe objawy, które towarzyszyły pacjentce przed podjęciem leczenia: drętwienie kończyn dolnych i ich ból, zaburzenia czucia, zmęczenie i apatia, problemy z koncentracją, stany depresyjne. Wykrycie stwardnienia rozsianego nie jest łatwe, ponieważ objawy są niejasne i często ulotne dlatego nie łączono tych dolegliwości w całość.

Pacjentka rozpoczęła przyjmowanie witaminy C w dawce 70 mg i dihydrokwercetyny w dawce 100 mg. Po dwóch miesiącach udała się na ponowne badania, które wykazały 10% poprawę w stosunku do badań pierwotnych m.in. zmniejszenie komórek. Pacjentka odczuwa lepsze samopoczucie i złagodzenie objawów neurologicznych.

Dodam iż Pacjentka przyjmuje taksyfolinę cały czas co spowodowało jej poprawę stanu emocjonalnego .

Ten przykład wskazuje jasno iż mimo braku lekarstwa na całkowite wyleczenie istnieje możliwość złagodzenia skutków tej choroby w postaci przyjmowania przeciwutleniaczy.

Naukowe doniesienia o słuszności stosowania antyoksydantów przy stwardnieniu rozsianym:

Zalecane z uwagi na redukcję skutków stresu oksydacyjnego, który uszkadza komórki i DNA i wzmacnia proces zapalny

Niwelowanie stanów zapalnych (zmniejszenie markerów przeciwzapalnych)

Wzmacnia krążenie mózgowe (poprawa przepływu krwi przez naczynia krwionośne)

Działa też korzystnie na krążenie w obrębie kończyn.

Antyoksydanty (flawonoidy) spowalniają procesy starzenia komórek

Może Cię zainteresować:

Jak stres oksydacyjny wpływa na choroby neurodegradacyjne

Choroba Alzheimera, Parkinsona, stwardnienie rozsiane

Stres oksydacyjny i choroby neurodegradacyjne

choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, stwardnienie rozsiane boczne

Nie jest do końca poznana geneza tych chorób jednak co roku naukowcy przedstawiają różne hipotezy wskazujące na możliwe przyczyny rozwoju tych schorzeń. Obecnie nie wynaleziono leków które stanowiłoby leczenie przyczynowe. Leczenie choroby Alzheimera polega na stosowaniu leków, które łagodzą jej objawy. Obecnie w leczeniu choroby Alzheimera stosuje się dwie grupy leków. W początkowym i średnio zaawansowanym stadium choroby stosuje się tzw. inhibitory acetylocholinoesterazy, do których należą donepezil oraz rivastigmina. W stadium średnio zaawansowanym i późnym stosuje się lek należący do innej grupy, tzw. blokerów receptora NMDA – memantynę. Jednakże naukowcy sugerują iż można w znaczący sposób zmniejszyć ryzyko wystąpienia chorób neurodegradacyjnych poprzez trening umysłowy ale przede wszystkim utrzymywanie w granicach normy ciśnienia tętniczego krwi, poziomu cholesterolu oraz glukozy. Te działania powinny być podejmowane już w wieku średnim.

STATYSTYKI NIE KŁAMIĄ

Wszystkie powyżej wymienione dolegliwości są niczym innym jak skutkami stresu oksydacyjnego, które prowadzą do powstania wolnych rodników. Przede wszystkim kluczowe dla spowolnienia dalszego rozwoju choroby jest kontrola stresu oksydacyjnego, o którym wiele razy już pisałem. Mając lat 20, 30, 40 a nawet 60 nie myślimy że i nas mogą dopaść choroby neurodegradacyjne do których najczęściej zaliczane są Alzheimer i Parkinson czy stwardnienie rozsiane.

Czytaj dalej Choroba Alzheimera, Parkinsona, stwardnienie rozsiane