Sport, taksyfolina i stres oksydacyjny
W poprzednim poście poruszałem kwestie dotyczące znaczenia reaktywnych form tlenu i ich znaczenia na wysiłek fizyczny. W tym poście przedstawię badania przeprowadzone przy udziale sportowców dotyczące wpływu taksyfoliny na organizm podczas wysiłku oraz jego regeneracji sportowców różnych dyscyplin. Zapraszam do czytania.
Poziom funkcjonalności organizmu nie może być podnoszony tylko przez wzrost i intensywność aktywności fizycznej nawet pod warunkiem doskonałości metod szkolenia. Ciągły wzrost obciążeń może negatywnie odbijać się na stanie zdrowia sportowców, wzroście wyników sportowych i doprowadzić do przewlekłego zmęczenia. Tak więc wielką wartością w zwiększeniu wydolności fizycznej jest profilaktyka przedwczesnego rozwoju wyczerpania i przyspieszenie procesów odnowy po aktywności fizycznej w tym stosowanie przeciwutleniaczy. Niestety znane są przypadki gdy sportowcy z pierwszych stron gazet zignorowali zasady fair play i uciekali się do zakazanego stosowania w sporcie środków dopingujących. Przyczyn zaistniałej sytuacji można szukać wiele- wysoka motywacja do uzyskania upragnionego miejsca na podium, słabe wyniki na treningach i zawodach, przebyte choroby i wiele innych. Z pewnością do tych cech można zaliczyć nadmierny wysiłek i chęć podniesienia wytrzymałości przy brak stosowania dozwolonych- naturalnych metod. Niestety trudno stwierdzić jak one (środki dopingujące) odbiją się na ich zdrowiu.
Jak organizm reaguje na wolnne rodniki tlenowe?
Organizm człowieka nie jest bezbronny w obliczu namnażania się RFT( wolnych rodników tlenowych). Wyspecjalizowane zostały mechanizmy obrony enzymatycznej oraz antyoksydanty niskocząsteczkowe. Do najważniejszych białek (enzymy antyoksydacyjne) chroniących przed wolnymi rodnikami tlenowymi należą: dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), katalaza oraz peroksydaza glutationowa. Natomiast do antyoksydantów niskocząsteczkowych (nie enzymatyczna linia obrony) zaliczyć można witaminy antyoksydacyjne takie jak A, C, E, niektóre tłuszcze (kwas linolowy), glutation oraz wiele innych substancji wykazujących aktywność przeciwko RFT i wolnym rodnikom. Witaminy C i E są klasycznymi przeciwutleniaczami biorącymi udział w procesie blokującym działania przeciwrodnikowe. Dostępnych jest wiele publikacji na ich temat ponieważ jest bardzo skomercjalizowana. Rzecz ma się zupełnie inaczej jeżeli chodzi o taksyfolinę. Coraz więcej jest doniesień w zakresie jej zastosowania i dawkowania. Przede wszystkim „współpracuje” czyli działa synergistycznie z tymi witaminami, wzmacniając ich wpływ kilka razy.
Według przeprowadzonych badań, stosowanie taksyfoliny pozwala rozwiązać z powodzeniem takie problemy, jak:
- poprawę wskaźników hemodynamicznych intrawarm (regulacja temperatury organizmu poprzez skórną regulację przepływu krwi) oraz dopływ krwi przez mięsień sercowy
- sprzyja przejściu przez patologiczne typy mikrokrążenia w warunkach normalnych, a tym samym optymalizuje przepływ krwi
- poprawia redystrybucję przepływu krwi w małych tętnicach, poprawia ukrwienie miejsc niedokrwionych w tkankach
- poprawia ukrwienie mięśni
- wpływa na mechanikę oddechu i prowadzi do poprawy funkcji wentylacji płuc i struktury gazu krwi
- poprawia wzrost РО2 (ciśnienie tlenu we krwi tętniczej), dotlenienie krwi
Poniżej przedstawiam kilka rekomendacji na jej temat.